خانواده، مرکز تولید محبت

تکبر، آفتی در روابط اجتماعی

محبت کردن و محبت دیدن یکی از رفتارهای مهم و اساسی در برخوردهای اجتماعی و از جمله خانواده است. همانطور که گفته شد انسانی که متکبر و خودپسند است در انجام این رفتار به مشکل می‌افتد و نمی‌تواند به دیگران محبت‌ورزی کند.

آیا محبت امری بی‌قاعده است؟

ممکن است بسیار شندیده باشیم که توصیه می‌کنند که باید همه انسان‌ها را دوست داشت و به آن‌ها محبت کرد. این تفکر کاملاً اشتباه است زیرا انسان‌هایی وجود دارند که به دیگران ظلم می‌کنند در حالی که به زشتی عمل خود واقف هستند. پس نباید به همه افراد با هر رفتاری محبت ورزید.

عشق و محبت، هسته اصلی زندگی

عامل اصلی و تشکیل دهنده یک زندگی چیزی نیست جز عشق و محبت. چنانکه خداوند در آیه ۲۱ سوره روم می‌فرماید:

«وَمِنْ آیاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکم مِّنْ أَنفُسِکمْ أَزْوَاجًا لِّتَسْکنُوا إِلَیهَا وَجَعَلَ بَینَکم مَّوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِک لَآیاتٍ لِّقَوْمٍ یتَفَکرُونَ»
و از نشانه‌های او اینکه همسرانی از جنس خود شما برای شما آفرید، تا در کنار آن‌ها آرامش یابید، و در میانتان مودت و رحمت قرار داد، در این نشانه‌هایی است برای گروهی که تفکر می‌کنند.

این در حالی است که خداوند می‌توانست خلقت را به صورتی رقم بزند که یا زوجی برای آدمی نباشد و یا اینکه زوج او را موجود دیگری قرار می‌داد. و از نشانه‌های حیرت انگیز این قسمت از خلقت گرایش و کششی است که در زن و مرد نسبت به هم قرار داده شده است.

مرز بین سعادت و شقاوت

از نکاتی که می‌بایست به آن دقت داشت این است که همه‌ی نیازهایی که در درون آدمی وجود دارند و خداوند آن‌ها را خلق کرده است یک راه و روش درستی نیز در کنار آن برای برطرف شدن آن‌ها قرار داده شده است. به عنوان مثال همین گرایش مرد و زن به هم با عملی به نام ازدواج که قواعد و اصولی دارد قابل ارضاء شدن است ولی همینکه این نیاز به غیر از این راه پاسخ داده شود شقاوت و سختی را با خود به همراه خواهد داشت.

ازدواج پیوندی الهی در تمامی ادیان

از نکات جالب آن است که پیوند ازدواج در همه ادیان وجود دارد و این تأثیری که در مورد با عمل به این پیوند بیان شد در همه‌ی ادیان محقق شدنی است. زیرا روایت شده است که شخصی نزد حضرت از حرام زادگی شخصی سخن به میان آورد و در جواب حضرت دلیل چنین ادعایی را از او پرسید و آن شخص در جواب گفت به این دلیل که پدر و مادر او بر دین دیگری غیر از اسلام هستند و بعد حضرت در جواب او را سرزنش نمودند و فرمودند هر کس بر هر آئینی باشد و مطابق با آداب آن دین ازدواج کند پیوندی الهی را انجام داده است و فرزندان او حلال زاده هستند.

خانواده، مرکز تولید محبت

خانواده‌ای که با یک پیوند الهی که باعث آرامش و ایجاد محبت علاقه می‌شود خود نیز مولد ارتباطات بعدی می‌شود که در واقع بر روی هم یک فامیل را تشکیل می‌دهد که همه‌ی افراد موجود در آن به هم وابسته هستند و نسبت به یکدیگر رابطه محبت آمیزی دارند. این خود یکی از زیبایی‌ها خلقت خداست.

من، مؤثرترین عنصر در ایجاد محبت

در اجتماع خانواده که گفته شد کانون محبت و علاقه است کسی باید شروع کننده این اکسیر عظیم در خانواده باشد کسی نیست جز خود من. یعنی من بدون در نظر گرفتن رفتار بقیه با خودم و همچنین ایجاد توقع در درونم می‌بایست شروع کنم به محبت کردن به اطرافیانم. این محبت کردن خواه نا خواه دوستی و علاقه سایرین نسبت به من را در پی خواهد داشت. و اینگونه آن محبت ریشه ای در خانواده می‌جوشد و رشد می‌کند.

چرا محبت نمی‌کنیم؟

حال با دانستن این نکات چرا من هیچ‌وقت شروع‌کننده این محبت نبوده و نیستم؟ دلیل این امر روشن است زیرا محبت کردن و دوست داشتن سایرین نیازمند یک تواضع و فروتنی است که آدمی به صورت ناخودآگاه تمایل ندارد کبر خود را کنار بگذارد و این لباس خشوع و خضوع را بر تن کند.

نکته اصلی در محبت کردن

چیزی که می‌بایست در این باب مد نظر داشته باشیم آن است که همیشه حواس و توجه‌مان معطوف به خودمان باشد که آیا وظیفه خود در رابطه با ابراز محبت به دیگران را به درستی انجام داده‌ام یا خیر. نه اینکه تنها به دنبال بازرسی و سنجش محبت سایرین نسبت به خود باشم. جدا از این اولین کسی که از محبت لذت می‌برد و بهره مند می‌شود خود فرد است.